Maastricht

Kun je je voorstellen hoezeer wij, als mensen, verstrengeld zijn met wat ons omringt?

Re-table(au) is gemaakt naar aanleiding van het altaarstuk van Jan van Eyck en stelt onze relatie tot voedsel ter discussie, geïnspireerd door de eetbare planten die op het schilderij staan afgebeeld. De installatie, bekeken vanuit een hedendaags perspectief, weerspiegelt deze denkbeeldige tuin en symboliseert twee aspecten van ons huidige voedselsysteem: vervagende seizoensgebondenheid en lokaliteit. Het werk is gecentreerd rond de tentaculaire relatie tussen voedsel, tijd en ruimte en activeert de voortdurende beweging van voedselsystemen. Het werk benadrukt dat het een kleurrijk zintuiglijk ecosysteem is dat de relatie tussen plant, landschap en lichaam activeert. Het werk bestaat uit bedrukt textiel, keramiek en geconserveerde smaken die allemaal afkomstig zijn van planten en hedendaagse hulpmiddelen zijn voor ceremoniële rituelen, die onze eetverbeelding voeden.

Magnolia
Ik verzamel graag mijn gedachten tijdens mijn ochtendwandeling door de tuin. Ik plant ideeën en laat ze groeien om mijn verbeelding te voeden. Het begint allemaal met het gebaar om een relatie te creëren tussen voedsel, tijd en ruimte, als een tentaculaire compositie.

Als je door een landschap wandelt, hoe kan het landschap dan door jou bewegen?

Eeuwigdurende beweging
Stel je een tuin voor met eindeloze lussen en routes waar je verschillende geuren, patronen en texturen ontdekt wanneer de uren van de dag verstrijken. De tuin is niet bevroren in de tijd. Hij verandert voortdurend, groeit en vernieuwt zichzelf. Als je deel wilt uitmaken van deze tuin, moet je deze beweging omarmen, jezelf verliezen en je relatie met de tuin steeds opnieuw activeren.

Kun je je voorstellen hoezeer wij, als mensen, verstrengeld zijn met wat ons omringt?

Appel die openbreekt
Ons werk is niet eeuwigdurend. Gegrond in het moment, dompelen we ons onder in een landschap en belichamen we het zintuiglijke ecosysteem, ons bewust van de vergankelijke kwaliteit ervan. Het barst open, het moet gedeeld worden en uiteindelijk vloeit het weg.